شرح و تفسیر غزل شماره 10 دیوان سعدی شیرازی
1) با جوانی سرخوش است این پیر بی تدبیر را / جهل باشد با جوانان پنجه کردن پیر را 2) من که با مویی به قوّت برنیابم ، ای عجب / با یکی افتاده ام کاو بگسَلد زنجیر را 3) چون کمان در بازو آرد سروقدِ سیم تن / آرزویم می کند کآماج باشم تیر را
WhatsApp: +86 18221755073